Απουσία. . . .

Έχω χαθεί τελείως και πραγματικά λυπάμαι πολύ για αυτό! Χάλασε ο υπολογιστής μου και τις ώρες που έχω πρόσβαση στο ίντερνετ δε προλαβαίνω ούτε τις υποχρεώσεις μου να ολοκληρώσω..
Ελπίζω να είσαστε όλοι καλά και επιτέλους να αποκτήσω P.C. να τα λέμε όπως παλιά..
φιλιά γλυκά!!!!

Οι μάσκες πέφτουν. . .

1. Όνομα: Λίλη
2. Γενέθλια: 21-5-88
3. Ζώδιο: Διδυμίνα

4. Χρώμα μαλλιών: Ξανθό
5. Χρώμα ματιών: Πράσινο
6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ; Πολύ
7. Είδος μουσικής που ακούς: Alternative rock αλλά κατά καιρούς και οτιδήποτε άλλο ανάλογα με τη στιγμή
8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross: Jessica Rabbit
9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά? Olina ( Brighton)
10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: Πρέπει σήγουρα να σηκωθώ??? Να μην κλείσω το ξυπνητήρι??
11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: Ένα δαχτυλίδι. . .
12. Τί έχεις στον τοίχο σου? Ένα πίνακα ανακοινώσεων που κρεμάω τα σκουλαρίκια μου και πίνακες της μαμάς μου
13. Τί έχεις κάτω απ' το κρεβάτι σου? Το βιβλίο που έπεσε από το κρεβάτι την ώρα που κοιμόμουνα!
14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες? Παρέα στο βιβλίο κάτω απ’το κρεβάτι
15. Αγαπημένος αριθμός: 21
16. Αγαπημένο όνομα: Γιώργος ;-)
17. Τα χόμπι σου: Δημόσιες σχέσεις, ιππασία (αν και έχω καιρό να κάνω) , διάβασμα
18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα? Σαντορίνη
19. Μια ευχή για το μέλλον: Τύχη.. τα φέρνει όλα μαζί της..
20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες? Στην Αγγλία όταν ακόμα εκεί ζούσαν οι Κέλτες
21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Τις γάτες μου!!!
22. Αγαπημένο λουλούδι: Ορχιδέα
23. Αγαπημένη σειρά: Nip Tuck, Prison Break ( και το επίπεδο μου μόλις το ρούφηξε το καζανάκι!)
24. Αγαπημένη ταινία: Memoirs of a Geisha, Legends of the Fall, The Fountain
25. Αγαπημένο τραγούδι: Torn (Natalie Imbruglia) Segniorita ( James) Again ( Archive) και πολλά άλλα
26. Aγαπημένο βιβλίο: The magician του John Fowles
27. Αγαπημένο ζώο: Γάτα , τίγρης και άλογο
28. Αγαπημένο ρούχο: Κόκκινο βραδινό φόρεμα
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: Kurt Cobain , Tori Amos και άλλοι
30. Αγαπημένο χρώμα: Κόκκινο
31. Αγαπημένο φαγητό: κινέζικο
32. Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι: Majica De Spell χαχαχα
33. Κακή συνήθεια: Τελειομανής
34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Αποφασιστικότητα
35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Θυμώνω εύκολα και συγχωρώ ακόμα πιο εύκολα
36. Συνηθισμένη ατάκα: Για πες! , Πλάκα κάνεις. . .
37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Μarketing manager μιας μεγάλης εταιρίας
38. Μεγαλύτερος φόβος: Η μοναξιά
39. Η καλύτερη pizza: με σπανάκι και φέτα
40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι...: πολύ πιο αγνά από τους ανθρώπους και αξιαγάπητα

Δίνω πρόσκληση στους : Ανεμοσκορπίσματα , μελισσάκι , Κωσταντίνο Π και Μορφέα

Σύννεφα

Ο χρόνος σταμάτησε απότομα

και γω έμηνα πάνω στο λευκό μου συννεφάκι

ήταν πολύ όμορφα εκεί για να το νιώσω

ήταν πολύ όμορφα εκεί για να φανεί η αλλαγή

Σιγά σιγά τ'αστέρια φάνηκαν

σιγά σιγά και το φεγγάρι

αλλά το σύννεφο με κάλυπτε

και δε κατάλαβα πως έπρεπε να αλλάξω και εγώ πάλι

Σιγά σιγά τ'αστέρια έπεσαν

σιγά σιγά το φως χανόταν

το σύννεφο μου λίγο αρέωσε

μα ακόμα η Γη μακριά φαινόταν

Και το σιγά γίνηκε γρήγορα

το σύννεφο μου έγινε μπόρα

και όταν στη Γη σκληρά ακούμπησα

ήταν αργά ν'αλλάξω τώρα

ΜαρΙΕλ

Βραδινά ημερολόγια

Βράδια που του ζητάς συγχώρεση και καταδίκη
Βράδια που τρέχεις με το μαχαίρι ξέσκεπο
να σημαδεύει το θεό
Βράδια που η αγάπη του γιατρεύει το κορμί σου
Και η ανάσα του ναρκώνει τους φόβους σου
Βράδια που κάνεις βόλτες στη παραλία
ντυμένη με φτερά και διαγωνίζεσαι τους γλάρους
Βράδια που ψάχνεις να χαθείς και τρέχεις
αδιάκοπα αφήνοντας κλεισμένες πόρτες
και βράδια που γυρνάς κλεφτά στη θαλπωρή
του λιμανιού του
που το μαχαίρι μετέωρο γλιστρά από το χέρι σου
Βράδια που το σκοτάδι σε καλεί μα
το λευκό του σε παγιδεύει.
Και τα φτερά σου τακτικά στολίζει στο
σαλόνι
Βράδια που η βροχή κυλά στο σώμα σου
πλένοντας το άρωμα σου και σε ψεκάζει
στοργικά σα γύρεις στο κρεβάτι
Βράδια όπως το χτεσινό
Βράδια όπως και απόψε

~~ΜάρΙΕλ~~

Γνωρίζοντας την οικογένεια

Γενικά αυτό το διάστημα περνάω μια περίοδο τρέλας.. Όλα γίνονται σε γρήγορους ρυθμούς δουλειά , εργασίες , έξοδοι και όλο τρέχω να τα προλάβω! Δε γκρινιάζω και το διάλεξα και με γεμίζει.. Τις προάλλες λοιπόν εντελώς απρόοπτα από το facebook μου γνώρισα ένα ξάδερφο μου! Έπαθα την πλάκα μου γιατί δεν ξέρω σχεδόν καθόλου το σόι μου από εκείνη τη πλευρά ( τα κλασσικά όσο η απόσταση μεγαλώνει το σοι ξεμακραίνει) και χάρηκα πάρα πολύ. Μυστήριο οι δεσμοί του αίματος, είδα μια φωτογραφία του και έχει τα μάτια του παππού μου, δυστηχώς τον έχασα πολύ μικρή και δε θυμάμαι πολλά από αυτόν. Θα δείξει..
Ελπίζω να στε όλοι καλά!

Παιχνίδι αλλιώτικο!

Μετά από πρόσκληση της αγαπημένης μου queen Elisabeth θα παίξουμε ένα παιχνίδι αλλιώτικο απόψε!
Έχει κανόνες τρελούτσικους μα ποια η γλύκα ενός παιχνιδιού χωρίς τρέλα??
Λοιπόν.. πάμε στη wikipedia και πατάμε random article . Ότι εμφανιστεί είναι ο τίτλος του συγκροτήματος μας, κάνουμε το ίδιο άλλες 12 φορές για να βρούμε το τίτλο του album μας και των 11 τραγουδιών του..
Εμφανίζονται τρελά πράγματα και το αστείο είναι πως ταιριάζουν συχνά σαν να ταν αληθινά..
Για να δούμε λοιπόν!
Group nameà Severn Bridge
Album à Polygon
Track 1à Usman da Fodio
Track 2à Sight reading
Track 3à West Virginia
Track 4 à Thermo time switch
Track 5 à Batzens
Track 6 à Championship 1899
Track 7 à Catiline his conspiracy
Track 8 à Cotelsat
Track 9 à Greenback horse
Track 10 à Slip
Track 11 à Highway 172

Λοιπόν.. αρχίζει να δουλεύει η φαντασία τώρα! Το γκρουπ μου είναι εναλλακτικό ροκ απ’ότι φαίνεται και το πιο εμπορικό του κομμάτι είναι το 4, μου βγάζει κάτι σε δυνατό ροκ ενώ το 10 είναι μια αγαπησιάρικη μπαλάντα! Το 9 και 2 έχουν έντονο πιάνο ενώ το 3 και 11 είναι πιο country.. Ότι μαντείες μπορείτε να κάνετε για το γκρουπ μου ευπρόσδεκτες και θα δώσω πάσα στη μελισσούλα και στον lockheart

Φτερά

Κάποτε έρχεται η στιγμή που οι μάσκες πέφτουν
που όλοι κρίνονται για αυτά που έκαναν ή
όχι
που όλα τελειώνουν και αρχίζουν ξανά
τι θα κανες?
αν η στιγμή που λέγεται για μας ήτανε τώρα?
θα μενες , θα φευγες?
θα ξερες?
Ακόμα ένα χελιδόνι στο δρόμο για τη ξενιτειά ή
μήπως ένα σπουργίτι πιστό στη πόλη?
Τι είσαι?
και γω τι θα θελα..
Σιωπή και πεσμένα πούπουλα

Θέλεις να παίξουμε?

Με δυο προσκλήσεις αγκαλιά θα παίξουμε παιχνίδια!
Ζητώ συγγνώμη από το Γκρινιάρη μου που το άργησα τόσο αλλά αυτό το διάστημα πραγματικά πνίγομαι στις δουλειές! Γι'αυτό και θα αρχήσω από τη δική του προσκλησούλα (γνωστή σε όλους νομίζω πλέον) για τη σελίδα 123.. Απλώνω το χέρι μου λοιπόν στη στοίβα βιβλίων που είναι μπροστά μου και . . . απογοητεύομαι πλήρως! Ναι, οι κανόνες λένε πως πρέπει να γράψουμε την 5η,6η και 7η περίοδο της σελίδας 123 από το πρώτο βιβλίο που θα βρούμε μπροστά μας αλλά πραγματικά δε νομίζω πως το Information Technology for management είναι το βιβλίο που θέλει να μάθει κανείς τι κρύβει στη σελίδα 123!
Κλέβω λίγο λοιπόν και ξαναπλώνω το χέρι μου... λοιπόν κάτι καλύτςρο αυτή το φορά~ Jostein Gardner Μέσα από το σκοτεινό καθρέφτη!
Δεν μ'άρεσαν όμως αυτές οι περίοδοι! Καλά καλά μη φωνάζεις, δε ξανακλέβω ( μπήκε στη μέση η συνείδηση).
σελίδα 123
"Ούτε και με τις μυρωδιές θα βγάλουμε τίποτα. Είναι το ίδιο όπως και με τις γεύσεις. Μη μου πεις ότι είναι και αυτές αμέτρητες?¨

Νομίζω πως δε σας φώτισα ιδιαίτερα οπώτε τουλάχιστον θα μαρτυρήσω τι λέει το υπόλοιπο κομμάτι.. Πρόκειται για ένα κοριτσάκι που προσπαθεί να περιγράψει σε έναν άγγελο πως είναι να ναι κανείς ζωντανός, να αναπνέει να νιώθει ευάλωτος να γεύεται και να αισθάνεται..
Εδώ λοιπόν θα θελα οι Faraona το Μουκελάκι να μας πουν τις δικές τους!
Περνάμε στο 2ο παιχνιδάκι της βραδιάς λοιπόν και στη πρόσκληση του αγαπημένου blogoφίλου Lockheart
Με ποιο τραγούδι θα έλεγα το σ'αγαπώ.. Οι κανόνες απλοί να γράψουμε 2 τραγούδια από τα οποία το ένα θα το τραγουδά γυναικεία φωνή και το άλλο αντρική..
Επειδή φέτος το έκανα αυτό και αφιέρωσα στο έτερον ήμισυ από το ραδιόφωνο τραγούδια θα σας μαρτυρήσω ποια ήταν αυτά!
1)



Tραγούδι αγαπημένο που για μένα περικλύει την αγάπη μέσα του αναδίδοντας το άρωμα της.. Τη δεςύτερη επιλογή μου δυστηχώς στο σταθμό δεν την είχαν οπώτε θα την ακούσει από έδω (όοοταν αποφασίσει να μπει!) Μωβούλα καλά κατάλαβες!
2)



Όχι η αγαπημένη μου εκτέλεση του.. Είναι όμως ένα τραγούδι που έχει σημαδέψει καρδιές..
Αυτά λοιπόν είναι τα Σ'αγαπώ μου!
Θέλω να μας πουν τα δικά τους οι : Κυβέλη , χελωνίτσα και πράσινο λικεράκι

Λόγια

Το ΜΑΥΡΟ είναι το νέο ΑΣΠΡΟ



Λόγια που γέρασαν πρόωρα
ίσως γιατί κανείς δε τα άφησε να πέσουν κάτω
ίσως γιατί τους δόθηκε αξία και δύναμη όταν ακόμα ήταν
της σκέψης ασύλληπτα μωρά
λόγια που μαράθηκαν και έφυγαν
ίσως γιατί αλλάξαν και μπέρδεψαν τα νοήματα
ίσως γιατί ειπώθηκαν στραβά
λόγια που είχαν δηλητήριο
ίσως γιατί κάποιοι τα πίστεψαν
ίσως γιατί άλλοι τα χλεύασαν
ίσως γιατί ήταν αλήθεια
ή ψέμματα
ή ότι άλλο υπάρχει.

SeVeN

Mετά από τη πρόσκληση της Queen Elisabeth (πως να αρνηθεί κανείς κάτι σε μια βασίλισσα??) με τη σειρά μου θα παραθέσω τις 7 αμαρτίες και θα αποδείξω τους λόγους που θα . . περάσω μια καυτή αιωνιότητα ( αλήθεια, πως βγήκε ότι στη κόλαση κάνει αφόρητη ζέστη??).

Λαγνεία : Αν είναι η αγάπη αμαρτία θα βγω να το φωνάξω με λατρεία , θα βγω να το φωνάξω να το πω πως είμαι αμαρτωλή. . . !!! Καλή αρχή κάναμε, αν είναι και η συνέχεια έτσι με βλέπω σύντομα σε καζάνι!!

Λαιμαργία : φανταστείτε ένα λαχταριστό καυτό σουφλέ σοκολάτας με παγωμένη λευκή σος από πάνω. . σας άρεσε ε? όχι , τίποτα άλλο να μη ταξιδέψω για εκεί κάτω μόνη μου!! Ένοχη λοιπόν.

Απληστία : Μπορεί οι ντουλάπες μου στο σπίτι να βογκάνε (και το πορτοφόλι μου να κλαίει με λυγμούς) αλλά . . . αλλά . . . αλλά . .
αφήστε το. Σημειώστε πάλι ένοχη.

Οκνηρία : επιτέλους μπορώ να φωνάξω ΑΘΏΑ! πάντα μ' αρέσει να κάνω πολλά πράγματα και να μη κάθομαι κάτι δεν είναι και αυτό? Κανένα ελαφρυντικό κύριε δικαστά??

Οργή : Θυμώνω εύκολα όταν νιώθω κάποιος να θίγει την αξιοπρέπεια και τη λογική μου. Αλλά αυτό νομίζω δεν είναι αμάρτημα, είναι ανθρώπινη φύση. Λέτε να γλιτώσω? 3-2 είναι το σκορ

Ζήλια : Επειδή το blog το διαβάζουν και φίλοι και ενίοτε και το έτερον ήμισυ μπορώ να πω πως ζηλεύω λίιιιγο πιο πολύ από τους άλλους ανθρώπους. Αλλά μόνο στη σχέση μου και όχι και τόσο πια..Ποτέ δε ζήλεψα αρνητικά τους άλλους για κάτι που ίσως να θελα να χα και γω οπότε αυτό αν είναι αμαρτία ή όχι δεν γνωρίζω

Αλαζονεία : Μια μικρή δόση αυτοπεποίθησης παραπάνω ομολογώ πως τη διαθέτω αλλά κύριε δικαστά το ότι το παραδέχομαι δε δείχνει πως είμαι σε καλό δρόμο?

Σας αφήνω λοιπόν τη τελική απόφαση να τη βγάλετε εσείς για μένα..ως τότε θα δώσω το σκήπτρο μου στην αχτίδα , το μαύρο γάτο και τον aurangel!

παιχνίδι

Ακολουθώντας τη πρόσκληση του φίλου nikosm αυτή η ανάρτηση γίνεται με θέμα ένα blogοπαίχνιδο με θέμα ένα ποίημα που αντιστέκεται στη κακογουστιά της εποχής μας..
Οι κανόνες
1) Διαλέγουμε ένα ποίημα ( που μας αρέσει ) το οποίο πιστεύουμε πως είναι αντίθετο σε αυτά που μας δημιουργούν δυσφορία/ανεβάζουν πίεση/τεντώνουν τα νεύρα
2) καλούμε άλλα 4 άτομα να κάνουν το ίδιο..

Είχα πολλές σκέψεις για το τι να γράψω και κατέληξα στο τελευταίο ποίημα του Μαρκές που το άφησε σαν "πνευματική διαθήκη" για τον κόσμο που τον αγάπησε. Ελληνική μετάφραση δεν υπάρχει οπότε δυστυχώς βασίζεστε σε μένα !

οι μαριονέτες

Αν μπορούσε ο Θεός για μια στιγμή
να ξεχάσει πως είμαι μια παλιά κούκλα
και να μου δώσει ένα ψήγμα ζωής,
Πιθανώς να μην έλεγα όλα όσα σκέφτομαι αλλά
σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα όσα λέω

Θα έδινα αξία στα πράγματα
όχι με βάση το πόσο κοστίζουν
αλλά το τι σημαίνουν

Θα κοιμόμουν λίγο,
θα ονειρευόμουν πολύ.
Ξέρω βλέπετε πως για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας
χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φως.

Θα περπατούσα όταν οι άλλοι κοντοστέκονται
Θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνται

Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλάνε
και αχ!
πόσο θα απολάμβανα ένα νόστιμο χωνάκι παγωτό

Αν ο Θεός μου έδινε ένα ψήγμα ζωής
θα ντυνόμουν απλά
θα έριχνα τον εαυτό μου
κάτω από τις ακτίνες του ήλιου
αφήνοντας εκτεθειμένο όχι μόνο
το σώμα μου μα και τη ψυχή μου την ίδια

Θεέ μου, αν είχα καρδιά
θα έγραφα το μίσος μου στο πάγο και θα

περίμενα να ανατείλει ο ήλιος.

Με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ
θα ζωγράφιζα στα αστέρια

ένα ποίημα του Μπενεντέτο
και ένα τραγούδι του Σερράτ

θα ταν η ωδή μου στο φεγγάρι.

Με τα δάκρυα μου θα πότιζα τριαντάφυλλα
για να νιώσω το πόνο απ' τα αγκάθια τους
και την ενσάρκωση του φιλιού
από τα πέταλα τους
Θεέ μου, να χα μονάχα ένα ψηγματάκι ζωής

Δε θα άφηνα ούτε μια μέρα να περάσει
χωρίς να δηλώσω την αγάπη μου
σ' αυτούς που αγαπώ


Θα έπειθα κάθε γυναίκα και κάθε άντρα
πως είναι οι αδυναμίες μου
και θα χαιρόμουν να μαι
ερωτευμένος με τον έρωτα

Θα υποδείκνυα στους ανθρώπους πόσο λάθος κάνουν
που παύουν να ερωτεύονται όταν μεγαλώσουν-
μη ξέροντας ότι ο έρωτας τους κρατά μακριά από τα γηρατειά

Στο παιδί θα έδινα φτερά
μα θα το άφηνα να μάθει να πετάει μοναχό
Στους γέρους θα δίδασκα πως ο θάνατος
δεν έρχεται με την ηλικία αλλά με τη λησμονιά
Έμαθα τόσα πολλά από σας. . .

Έμαθα πως όλοι θέλουν να
ζήσουν στη κορυφή του βουνού
χωρίς να καταλαβαίνουν πως η
πραγματική ευτυχία βρίσκεται
στο τρόπο που θα σκαρφαλώσεις τη πλαγιά

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο
ζουλά το δάχτυλο του πατέρα για πρώτη φορά
με τη τόση δα παλάμη του
τον κάνει δικό του για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα
να κοιτά από ψηλά τους άλλους
μόνο όταν το κάνει για να
τους βοηθήσει να σηκωθούν.
Έμαθα τόσα από σας, αλλά στο τέλος
τα πιο πολλά θα χαθούν όταν με βάλουν στη βαλίτσα
δυστυχώς θα πεθάνω.

Gabriel Garcia Marques
μετάφραση από τα αγγλικά MarIel

Σ'αυτό το μικρό παιχνιδάκι θέλω να πάρουν τη σκυτάλη
η γλαρένια , η φεγγαραγκαλιά , ο stiliano και η μελισσούλα!

Lovesong

Την αγαπούσε κι αυτή τον αγαπούσε πίσω
Τα φιλιά του ρουφούσαν από μέσα της όλο το παρελθόν της και το μέλλον ή έστω αυτό σκόπευαν
Δεν επιθυμούσε τίποτα άλλο
Τον δάγκωνε, τον ροκάνιζε, τον έγλειφε
Τον ήθελε όλο μέσα της
Σώο και ασφαλή για πάντα
Οι μικρές τους κραυγές φτερούγιζαν πίσω από τις κουρτίνες

Τα μάτια της πάλευαν να μη τους ξεφύγει τίποτα
Το βλέμμα της καθήλωνε τα χέρια του, τους καρπούς του, τους αγκώνες του
Εκείνος κράτησε σφιχτά το χέρι της ώστε η ζωή
Να μη μπορεί να τη τραβήξει μακριά από αυτή τη στιγμή
Ήθελε το μέλλον να σταματήσει
Ήθελε να χαθεί με τα χέρια της περασμένα γύρω του
Ή να ζήσει έτσι για πάντα ή ότι άλλη επιλογή παρόμοια υπάρχει
Η αγκαλιά της ήταν ένα τεράστιο πιεστήριο
Με σκοπό να τον τυπώσει πάνω στα κόκαλα της
Τα χαμόγελα του ήταν περάσματα σε μέρος μαγικό
Όπου ο αληθινός κόσμος δε θα ερχότανε ποτέ
Τα χαμόγελα της ήταν ιστοί αράχνης
Για να ξαπλώνει ακίνητος μέχρι εκείνη να πεινάσει
Τα λόγια του ήταν στρατός κατακτητών
Τα γέλια της απόπειρες δολοφονίας
Το βλέμμα του ήταν σφαίρες, στιλέτα εκδίκησης
Οι ματιές της ήταν φαντάσματα που περιμέναν στις σκοτεινές γωνίες δέσμια σε τρομακτικά μυστικά
Οι ψίθυροι του ήταν μαστίγια και στρατιωτικές μπότες
Τα φιλιά της ήταν δικηγόροι που έγραφαν ατάραχοι
Τα χάδια του ήταν το τελευταίο άγκιστρο ενός εξορισμένου
Τα ερωτικά της κόλπα ήταν οι σκουριασμένοι ήχοι κλειδαριάς
Και οι βαθιές κραυγές τους σερνόταν πάνω από τα πατώματα
Σαν ζώο που σέρνει πίσω του παγίδα
Οι υποσχέσεις του ήταν κόλπα χειρούργου
Οι υποσχέσεις της του έγδαραν το κρανίο
Θα φτιάχνε ένα περιλαίμιο με αυτό
Οι όρκοι του εξάντλησαν όλα τα εφόδια της
Της έμαθε να δένει το κόμπο της αγάπης
Στο πίσω μέρος του μυστικού της συρταριο
Τα ουρλιαχτά τους κόλλησαν στο τοίχο
Τα κεφάλια τους χωρίστηκαν στον ύπνο σαν τα δύο μισά
ενός κομμένου πεπονιού, αλλά ο έρωτας δε σταματά εκεί

Στον μπερδεμένο ύπνο τους αντάλλαξαν πόδια και χέρια
Στον ύπνο τους τα μυαλά τους πήραν όμηρο το ένα του αλλουνού

Και το πρωί φορούσε ο ένας το πρόσωπο του άλλου

Ted Hughes
μετάφραση Μάριελ
Αυτό το ποίημα το έγραψε ο Hughes για τη γυναίκα του Silvia Plath επίσης ποιήτρια. Η σχέση τους υπήρξε θυελλώδης και οδήγησε τη Σίλβια στην αυτοκτονία. Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο ποίημα το βλέπω σαν φωτογραφία του έρωτα από την άγρια πλευρά του..
Κάτι οι περιγραφές, κάτι οι έντονες εικόνες, δε ξέρω!

Το πιο όμορφο παραμύθι..

Όταν τα συναισθήματα παίζουν κρυφτό

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.

Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: 'Τι είναι το κρυφτό

Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα, να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολύ που δεν ήθελαν να παίξουν:

Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν,

η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει. 'Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα.

Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.

Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.

Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.

Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.

Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.

Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.

Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.....1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.

Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.

Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους

εκτός από

τον Έρωτα.

Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.

Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.

Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...

Την ιστορία μου την έστηλε μια φίλη με email και μ'άρεσε τόσο που θέλησα να τη μοιραστώ. Η πρόσκληση για χαρταετούς ισχύει ακόμα αν κάποιος θέλει ..

Καλή βδομάδα να χουμε!!!

Aς ζωγραφίσουμε τον ουρανό

Στις 16 Μαρτίου 2008 με αφορμή τη Παγκόσμια Μέρα για άτομα με σύνδρομο Down θα διωργανώσουμε μια έκθεση έργων τέχνης στη Θεσσαλονίκη με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για τη διάθεση του Συλλόγου Συνδρόμου DOWN Ελλάδος . Αυτή η εκδήλωση θα προτρέπει σε εθελοντική προσφορά και, συγχρόνως, θα γνωρίσει τις προσπάθειες του συλλόγου στην πόλη και στους ανθρώπους της.

Ο Σύλλογος Συνδρόμου DOWN αποτελείται από γονείς, από ανθρώπους που προσπαθούν να στηριχθούν μεταξύ τους και να δώσουν θετικές διεξόδους στα παιδιά τους . Από ανθρώπους εξαιρετικά υπερήφανους, που αναζητούν λύσεις μέσα από την επιστημονική ενημέρωση, από τη γνώση των ειδικών και από τις διεθνείς κατακτήσεις. Από ανθρώπους που έχουν μετατρέψει τις εγκαταστάσεις του συλλόγου σε ένα χώρο μάθησης και δημιουργικότητας για τα παιδιά τους. Η προσπάθειά τους, βεβαίως, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εθελοντική προσφορά όσων συμβάλλουν με τη γνώση ή την καλή διάθεσή τους.

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Ζητάμε από ανθρώπους που ασχολούνται με τις εικαστικές τέχνες με επαγγελματικό τρόπο ή από μεράκι, από καθηγητές τεχνικών σε σχολεία και από τους μαθητές των τάξεών τους, από ανθρώπους που παρακολουθούν καλλιτεχνικά εργαστήρια, γενικώς από όποιον καταπιάνεται με κατασκευές και θέλει να μας συμπαρασταθεί, να δημιουργήσουν κάτι -οτιδήποτε- που θα έχει για θέμα το ΧΑΡΑΕΤΟ: Μια ζωγραφιά, μια κατασκευή από γυαλί, από σύρμα, από πηλό, ένα διακοσμητικό από χαλκό, ένα κόσμημα, ένα χειροποίητο χαρταετό, κάθε τι που θα είχε ως έμπνευση το χαρταετό.

Η επιλογή του χαρταετού δεν είναι τυχαία. Η γιορτή συμπίπτει, σχεδόν, με την Καθαρά Δευτέρα, οπότε το στοιχείο της εποχικότητας τη δικαιολογεί.
Κυρίως, όμως, διαλέξαμε το χαρταετό γιατί το αγέρωχο πέταγμά του ψηλά στον ουρανό, τα χαρούμενα χρώματά του και η σύνδεσή του με τις αναμνήσεις από τα χρόνια της παιδικής αθωότητας του καθένα μας, δίνουν έναν αέρα αισιοδοξίας, μια αίσθηση περηφάνιας, έναν τόνο χαράς.
Τέλος, κρίναμε ότι, ως θέμα, είναι ευέλικτο για εικαστικές δημιουργίες.
Βεβαίως, τα παιδιά του DOWN θα κατασκευάσουν και αυτά τους δικούς τους χαρταετούς.

Όλα μαζί, έργα γνωστών ή άγνωστων αλλά πολύ φιλότιμων φίλων μας, θα εκτίθενται για μια εβδομάδα στο καφέ ΜΟΥΣΕΙΟ στο κτίριο της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ και, την Κυριακή 16 Μαρτίου, θα πουληθούν σε μια μεγάλη -όσο πιο μεγάλη γίνεται- γιορτή, σε συμβολικές τιμές, για την υποστήριξη των προσπαθειών και του έργου του συλλόγου.

ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
Όλοι όσοι εργαζόμαστε για τη διοργάνωση αυτής της προσπάθειας έχουμε αποφασίσει πως θα προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας χωρίς καμμία οικονομική επιβάρυνση για το σύλλογο.

Έχω την ελπίδα ότι όλοι οι φίλοι μου αλλά και όλοι οι δικοί σας γνωστοί και φίλοι, δεν θα είχαν αντίρρηση να συμβάλουν στην εκδήλωση, προσφέροντας έργα τους τα οποία θα κατασκευάσουν ακριβώς για αυτόν το σκοπό. Είμαι σίγουρη ότι με τον τρόπο αυτόν θα μοιραστούν τη χαρά της εθελοντικής προσφοράς και την ικανοποίηση της δικής τους συμβολής σε μια προσπάθεια κοινωνικής αλληλεγγύης.

Σας ευχαριστώ προκαταβολικά από καρδιάς και είμαι στη διάθεσή σας για ό,τι άλλο θα χρειαστείτε.

Περισσότερα στοιχεία εποικοινωνίας είναι φυσικά διαθέσιμα μέσω των lillyarvanitidou@hotmail.com,
gdoumbi@yahoo.gr ,
theophilidou@hotmail.com

κάστρα

Λυπάμαι το κορίτσι που ξέσκεπο τα βράδια

Από τη κλειδαρότρυπα

Σε βάζει στα όνειρα της

Και το πρωι υψώνει πόρτα πιο ψηλή

Και ανοίγει πάλι τρύπα

Ευχόμενο να μη τη δεις

Εκλιπαρώντας να τη ψάξεις

Σταγόνες μαύρης θάλασσας στολίζουν το λαιμό της

Κι ας εiν' τα μάτια σοβαρά

Πίσω τους άλλο έργο

Ταλέντο της πραγματικό να ξέρει να θυμάται

Και ν'αγνοεί τη θύμηση μαζεύοντας ρολόγια.

Ξεπλένοντας τη θύμηση ντύνεται την ημέρα.

MarIEl

Απαγορεύεται η αναδημοσίεση χωρίς την άδεια της μυστικοκρατώρισας!

Η αρχή του παραλογισμού μου

Τελευταίο βράδι της εξεταστικής και ξεφυσάω πάνω από το βιβλίο. Η αντοχή και υπομονή μου με τις 100 + 1 θεωρίες που υποτίθεται πως έμαθα αλλά δε θυμάμαι έχει εξαντληθεί πλήρως αλλά το ατέλειωτο πείσμα μου με κρατά να λιβανίζω το βιβλίο.
Και σκέφτομαι . . . . Τι? Πόσο χαζό είναι τελικά το μάθημα που διαβάζω, πως τελικά μάλλον υπάρχει μόνο για να απασχολούνται καθηγητές και να βγάζουν λεφτά οι εκδοτικοί οίκοι! Αλλά πάλι αυτό δε στέκει γιατί το βιβλίο είναι Αγγλικό και δεν υπάρχει κρατική χρηματοδότηση. Τότε?? Τότε υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που πιστεύουν στην αξία εννοιών όπως το motivation και η δημιουργία εργασιακών χώρων που το εργατικό δυναμικό πραγματικά συμβάλει στη διοίκηση τους. Και το απίστευτο σου φέρνει παραδείγματα ! Από επιχειρήσεις ( στο εξωτερικό) που πραγματικά το καταφέρνουν. . . Μια ματιά πιστεύω τριγύρω είναι αρκετή να δει κανείς όμως πως εμείς δυστυχώς είμαστε ακόμα πολύ πίσω σε αυτό το δρόμο!
Τελείως unmotivated ξαναπιάνει το βιβλίο της , και σκέφτεται πως αύριο επιτέλους τελειώνει !!!!!!!!!!! – τα επίπεδα του motivation λίγο τώρα ανέβηκαν -

Eρωτικό

Διάβασα κάτι πολύ όμορφο του Πάμπλο Νερούντα σε ένα βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου και είπα να το βάλω στολίδι στα μυστικά μου. ..

Ποιος αγαπήθηκε όπως εμείς;

Να ψάξουμε τις παλιές στάχτες της καμένης καρδιάς

κι εκεί να πέσουν ένα-ένα τα φιλιά μας

μέχρι να αναστηθεί το ακατοίκητο λουλούδι.

Αγαπάμε τον έρωτα που ανάλωσε τον καρπό του

και κατέβηκε στη γη με πρόσωπο και εξουσία:

εσύ κι εγώ είμαστε το φως που συνεχίζει,

το άθραυστο λεπτοκαμωμένο στάχυ.

Στο θαμμένο έρωτα κρύο από πολύ καιρό,

από χιόνι και άνοιξη, από λήθη και φθινόπωρο,

πλησιάζουμε με το φως ενός νέου μήλου,

της ανοιχτής δροσιάς από μια νέα πληγή,

όπως ο παλιός έρωτας που περπατάει στη σιωπή

για μια αιωνιότητα από θαμμένα στόματα.

P.N.

Ο ορισμός του ονείρου

Όνειρα..
Σαν ταξιδιάρικα πουλιά συνήθως φεύγουν πριν προλάβεις να τα πιάσεις
Και σε αφήνουν να αιωρήσε στο καινό χαζεύοντας πεσμένα πούπουλα
Ο αέρας τα παρασέρνει και η θύμηση τους χάνεται καθώς απομακρύνονται
Πώς να προλάβεις?
Με τι κουράγιο να πιαστείς απ’την ουρά του χαρταετού για να τα ακολουθήσεις..
Όταν ο ουρανός σου χάνεται πώς να την εντοπίσεις..
Κι άμα χαθούν πως πάλι να γυρίσεις
Σ’αυτό που ήσουνα πριν να τα ονειρευτείς.
Ο ουρανός μου έχει γεμίσει ορχιδέες
Και τα λουλούδια τους κρυμμένα μυστικά
Ο φόβος μου μην πέσουν, μην μαυρίσουν..
Μοιάζει σαν να παρακαλάω να συμβεί για να δικαιολογώ τον πόνο μου
Που θα ναι μεγαλύτερος από το πιο μακρύ λιβάδι
Μοιάζει να ψάχνω τη λύτρωση διώχνοντας το αηδόνι μου
Βαφτίζοντας το χήνα
Για να χαθεί και να μπορώ να κλαίω για τα όνειρα μου.



" Είναι διγαμία να αγαπάς και να ονειρεύεσαι " Ο.Ε.


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μυστικών χωρίς την αναφορά στη πηγή τους!!

Μυστικά του Γενάρη

Κάθε μεγάλο μυστικό κρύβεται πίσω από μια

ορθάνοιχτη πόρτα . . . . .

Ο πιο εύκολος τρόπος να κρυφτείς είναι να φανερώσεις τα πάντα, και τότε αρχίζουν όλα.

Όπως οι πρώτες νότες σε μια μουσική που έχει το χάρισμα να σε ταξιδεύει..



Σιγά σιγά πρέπει λοιπόν να αρχίσω να αποκαλύπτω και γω τα μυστικά μου. Και να ντυθώ περίτεχνο καθρέπτη


I am silver and exact.
I have no preconceptions.
Whatever I see, I swallow immediately.
Just as it is, unmisted by love or dislike
I am not cruel, only truthful –
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles.
I have looked at it so long
I think it is a part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.
Now I am a lake. A woman bends over me.
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish.
Silvia Plath
Mirror