SeVeN

Mετά από τη πρόσκληση της Queen Elisabeth (πως να αρνηθεί κανείς κάτι σε μια βασίλισσα??) με τη σειρά μου θα παραθέσω τις 7 αμαρτίες και θα αποδείξω τους λόγους που θα . . περάσω μια καυτή αιωνιότητα ( αλήθεια, πως βγήκε ότι στη κόλαση κάνει αφόρητη ζέστη??).

Λαγνεία : Αν είναι η αγάπη αμαρτία θα βγω να το φωνάξω με λατρεία , θα βγω να το φωνάξω να το πω πως είμαι αμαρτωλή. . . !!! Καλή αρχή κάναμε, αν είναι και η συνέχεια έτσι με βλέπω σύντομα σε καζάνι!!

Λαιμαργία : φανταστείτε ένα λαχταριστό καυτό σουφλέ σοκολάτας με παγωμένη λευκή σος από πάνω. . σας άρεσε ε? όχι , τίποτα άλλο να μη ταξιδέψω για εκεί κάτω μόνη μου!! Ένοχη λοιπόν.

Απληστία : Μπορεί οι ντουλάπες μου στο σπίτι να βογκάνε (και το πορτοφόλι μου να κλαίει με λυγμούς) αλλά . . . αλλά . . . αλλά . .
αφήστε το. Σημειώστε πάλι ένοχη.

Οκνηρία : επιτέλους μπορώ να φωνάξω ΑΘΏΑ! πάντα μ' αρέσει να κάνω πολλά πράγματα και να μη κάθομαι κάτι δεν είναι και αυτό? Κανένα ελαφρυντικό κύριε δικαστά??

Οργή : Θυμώνω εύκολα όταν νιώθω κάποιος να θίγει την αξιοπρέπεια και τη λογική μου. Αλλά αυτό νομίζω δεν είναι αμάρτημα, είναι ανθρώπινη φύση. Λέτε να γλιτώσω? 3-2 είναι το σκορ

Ζήλια : Επειδή το blog το διαβάζουν και φίλοι και ενίοτε και το έτερον ήμισυ μπορώ να πω πως ζηλεύω λίιιιγο πιο πολύ από τους άλλους ανθρώπους. Αλλά μόνο στη σχέση μου και όχι και τόσο πια..Ποτέ δε ζήλεψα αρνητικά τους άλλους για κάτι που ίσως να θελα να χα και γω οπότε αυτό αν είναι αμαρτία ή όχι δεν γνωρίζω

Αλαζονεία : Μια μικρή δόση αυτοπεποίθησης παραπάνω ομολογώ πως τη διαθέτω αλλά κύριε δικαστά το ότι το παραδέχομαι δε δείχνει πως είμαι σε καλό δρόμο?

Σας αφήνω λοιπόν τη τελική απόφαση να τη βγάλετε εσείς για μένα..ως τότε θα δώσω το σκήπτρο μου στην αχτίδα , το μαύρο γάτο και τον aurangel!

παιχνίδι

Ακολουθώντας τη πρόσκληση του φίλου nikosm αυτή η ανάρτηση γίνεται με θέμα ένα blogοπαίχνιδο με θέμα ένα ποίημα που αντιστέκεται στη κακογουστιά της εποχής μας..
Οι κανόνες
1) Διαλέγουμε ένα ποίημα ( που μας αρέσει ) το οποίο πιστεύουμε πως είναι αντίθετο σε αυτά που μας δημιουργούν δυσφορία/ανεβάζουν πίεση/τεντώνουν τα νεύρα
2) καλούμε άλλα 4 άτομα να κάνουν το ίδιο..

Είχα πολλές σκέψεις για το τι να γράψω και κατέληξα στο τελευταίο ποίημα του Μαρκές που το άφησε σαν "πνευματική διαθήκη" για τον κόσμο που τον αγάπησε. Ελληνική μετάφραση δεν υπάρχει οπότε δυστυχώς βασίζεστε σε μένα !

οι μαριονέτες

Αν μπορούσε ο Θεός για μια στιγμή
να ξεχάσει πως είμαι μια παλιά κούκλα
και να μου δώσει ένα ψήγμα ζωής,
Πιθανώς να μην έλεγα όλα όσα σκέφτομαι αλλά
σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα όσα λέω

Θα έδινα αξία στα πράγματα
όχι με βάση το πόσο κοστίζουν
αλλά το τι σημαίνουν

Θα κοιμόμουν λίγο,
θα ονειρευόμουν πολύ.
Ξέρω βλέπετε πως για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας
χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φως.

Θα περπατούσα όταν οι άλλοι κοντοστέκονται
Θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνται

Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλάνε
και αχ!
πόσο θα απολάμβανα ένα νόστιμο χωνάκι παγωτό

Αν ο Θεός μου έδινε ένα ψήγμα ζωής
θα ντυνόμουν απλά
θα έριχνα τον εαυτό μου
κάτω από τις ακτίνες του ήλιου
αφήνοντας εκτεθειμένο όχι μόνο
το σώμα μου μα και τη ψυχή μου την ίδια

Θεέ μου, αν είχα καρδιά
θα έγραφα το μίσος μου στο πάγο και θα

περίμενα να ανατείλει ο ήλιος.

Με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ
θα ζωγράφιζα στα αστέρια

ένα ποίημα του Μπενεντέτο
και ένα τραγούδι του Σερράτ

θα ταν η ωδή μου στο φεγγάρι.

Με τα δάκρυα μου θα πότιζα τριαντάφυλλα
για να νιώσω το πόνο απ' τα αγκάθια τους
και την ενσάρκωση του φιλιού
από τα πέταλα τους
Θεέ μου, να χα μονάχα ένα ψηγματάκι ζωής

Δε θα άφηνα ούτε μια μέρα να περάσει
χωρίς να δηλώσω την αγάπη μου
σ' αυτούς που αγαπώ


Θα έπειθα κάθε γυναίκα και κάθε άντρα
πως είναι οι αδυναμίες μου
και θα χαιρόμουν να μαι
ερωτευμένος με τον έρωτα

Θα υποδείκνυα στους ανθρώπους πόσο λάθος κάνουν
που παύουν να ερωτεύονται όταν μεγαλώσουν-
μη ξέροντας ότι ο έρωτας τους κρατά μακριά από τα γηρατειά

Στο παιδί θα έδινα φτερά
μα θα το άφηνα να μάθει να πετάει μοναχό
Στους γέρους θα δίδασκα πως ο θάνατος
δεν έρχεται με την ηλικία αλλά με τη λησμονιά
Έμαθα τόσα πολλά από σας. . .

Έμαθα πως όλοι θέλουν να
ζήσουν στη κορυφή του βουνού
χωρίς να καταλαβαίνουν πως η
πραγματική ευτυχία βρίσκεται
στο τρόπο που θα σκαρφαλώσεις τη πλαγιά

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο
ζουλά το δάχτυλο του πατέρα για πρώτη φορά
με τη τόση δα παλάμη του
τον κάνει δικό του για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα
να κοιτά από ψηλά τους άλλους
μόνο όταν το κάνει για να
τους βοηθήσει να σηκωθούν.
Έμαθα τόσα από σας, αλλά στο τέλος
τα πιο πολλά θα χαθούν όταν με βάλουν στη βαλίτσα
δυστυχώς θα πεθάνω.

Gabriel Garcia Marques
μετάφραση από τα αγγλικά MarIel

Σ'αυτό το μικρό παιχνιδάκι θέλω να πάρουν τη σκυτάλη
η γλαρένια , η φεγγαραγκαλιά , ο stiliano και η μελισσούλα!

Lovesong

Την αγαπούσε κι αυτή τον αγαπούσε πίσω
Τα φιλιά του ρουφούσαν από μέσα της όλο το παρελθόν της και το μέλλον ή έστω αυτό σκόπευαν
Δεν επιθυμούσε τίποτα άλλο
Τον δάγκωνε, τον ροκάνιζε, τον έγλειφε
Τον ήθελε όλο μέσα της
Σώο και ασφαλή για πάντα
Οι μικρές τους κραυγές φτερούγιζαν πίσω από τις κουρτίνες

Τα μάτια της πάλευαν να μη τους ξεφύγει τίποτα
Το βλέμμα της καθήλωνε τα χέρια του, τους καρπούς του, τους αγκώνες του
Εκείνος κράτησε σφιχτά το χέρι της ώστε η ζωή
Να μη μπορεί να τη τραβήξει μακριά από αυτή τη στιγμή
Ήθελε το μέλλον να σταματήσει
Ήθελε να χαθεί με τα χέρια της περασμένα γύρω του
Ή να ζήσει έτσι για πάντα ή ότι άλλη επιλογή παρόμοια υπάρχει
Η αγκαλιά της ήταν ένα τεράστιο πιεστήριο
Με σκοπό να τον τυπώσει πάνω στα κόκαλα της
Τα χαμόγελα του ήταν περάσματα σε μέρος μαγικό
Όπου ο αληθινός κόσμος δε θα ερχότανε ποτέ
Τα χαμόγελα της ήταν ιστοί αράχνης
Για να ξαπλώνει ακίνητος μέχρι εκείνη να πεινάσει
Τα λόγια του ήταν στρατός κατακτητών
Τα γέλια της απόπειρες δολοφονίας
Το βλέμμα του ήταν σφαίρες, στιλέτα εκδίκησης
Οι ματιές της ήταν φαντάσματα που περιμέναν στις σκοτεινές γωνίες δέσμια σε τρομακτικά μυστικά
Οι ψίθυροι του ήταν μαστίγια και στρατιωτικές μπότες
Τα φιλιά της ήταν δικηγόροι που έγραφαν ατάραχοι
Τα χάδια του ήταν το τελευταίο άγκιστρο ενός εξορισμένου
Τα ερωτικά της κόλπα ήταν οι σκουριασμένοι ήχοι κλειδαριάς
Και οι βαθιές κραυγές τους σερνόταν πάνω από τα πατώματα
Σαν ζώο που σέρνει πίσω του παγίδα
Οι υποσχέσεις του ήταν κόλπα χειρούργου
Οι υποσχέσεις της του έγδαραν το κρανίο
Θα φτιάχνε ένα περιλαίμιο με αυτό
Οι όρκοι του εξάντλησαν όλα τα εφόδια της
Της έμαθε να δένει το κόμπο της αγάπης
Στο πίσω μέρος του μυστικού της συρταριο
Τα ουρλιαχτά τους κόλλησαν στο τοίχο
Τα κεφάλια τους χωρίστηκαν στον ύπνο σαν τα δύο μισά
ενός κομμένου πεπονιού, αλλά ο έρωτας δε σταματά εκεί

Στον μπερδεμένο ύπνο τους αντάλλαξαν πόδια και χέρια
Στον ύπνο τους τα μυαλά τους πήραν όμηρο το ένα του αλλουνού

Και το πρωί φορούσε ο ένας το πρόσωπο του άλλου

Ted Hughes
μετάφραση Μάριελ
Αυτό το ποίημα το έγραψε ο Hughes για τη γυναίκα του Silvia Plath επίσης ποιήτρια. Η σχέση τους υπήρξε θυελλώδης και οδήγησε τη Σίλβια στην αυτοκτονία. Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο ποίημα το βλέπω σαν φωτογραφία του έρωτα από την άγρια πλευρά του..
Κάτι οι περιγραφές, κάτι οι έντονες εικόνες, δε ξέρω!

Το πιο όμορφο παραμύθι..

Όταν τα συναισθήματα παίζουν κρυφτό

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.

Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: 'Τι είναι το κρυφτό

Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα, να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολύ που δεν ήθελαν να παίξουν:

Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν,

η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει. 'Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα.

Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.

Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.

Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.

Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.

Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.

Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.

Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.....1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.

Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.

Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους

εκτός από

τον Έρωτα.

Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.

Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.

Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...

Την ιστορία μου την έστηλε μια φίλη με email και μ'άρεσε τόσο που θέλησα να τη μοιραστώ. Η πρόσκληση για χαρταετούς ισχύει ακόμα αν κάποιος θέλει ..

Καλή βδομάδα να χουμε!!!

Aς ζωγραφίσουμε τον ουρανό

Στις 16 Μαρτίου 2008 με αφορμή τη Παγκόσμια Μέρα για άτομα με σύνδρομο Down θα διωργανώσουμε μια έκθεση έργων τέχνης στη Θεσσαλονίκη με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για τη διάθεση του Συλλόγου Συνδρόμου DOWN Ελλάδος . Αυτή η εκδήλωση θα προτρέπει σε εθελοντική προσφορά και, συγχρόνως, θα γνωρίσει τις προσπάθειες του συλλόγου στην πόλη και στους ανθρώπους της.

Ο Σύλλογος Συνδρόμου DOWN αποτελείται από γονείς, από ανθρώπους που προσπαθούν να στηριχθούν μεταξύ τους και να δώσουν θετικές διεξόδους στα παιδιά τους . Από ανθρώπους εξαιρετικά υπερήφανους, που αναζητούν λύσεις μέσα από την επιστημονική ενημέρωση, από τη γνώση των ειδικών και από τις διεθνείς κατακτήσεις. Από ανθρώπους που έχουν μετατρέψει τις εγκαταστάσεις του συλλόγου σε ένα χώρο μάθησης και δημιουργικότητας για τα παιδιά τους. Η προσπάθειά τους, βεβαίως, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εθελοντική προσφορά όσων συμβάλλουν με τη γνώση ή την καλή διάθεσή τους.

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Ζητάμε από ανθρώπους που ασχολούνται με τις εικαστικές τέχνες με επαγγελματικό τρόπο ή από μεράκι, από καθηγητές τεχνικών σε σχολεία και από τους μαθητές των τάξεών τους, από ανθρώπους που παρακολουθούν καλλιτεχνικά εργαστήρια, γενικώς από όποιον καταπιάνεται με κατασκευές και θέλει να μας συμπαρασταθεί, να δημιουργήσουν κάτι -οτιδήποτε- που θα έχει για θέμα το ΧΑΡΑΕΤΟ: Μια ζωγραφιά, μια κατασκευή από γυαλί, από σύρμα, από πηλό, ένα διακοσμητικό από χαλκό, ένα κόσμημα, ένα χειροποίητο χαρταετό, κάθε τι που θα είχε ως έμπνευση το χαρταετό.

Η επιλογή του χαρταετού δεν είναι τυχαία. Η γιορτή συμπίπτει, σχεδόν, με την Καθαρά Δευτέρα, οπότε το στοιχείο της εποχικότητας τη δικαιολογεί.
Κυρίως, όμως, διαλέξαμε το χαρταετό γιατί το αγέρωχο πέταγμά του ψηλά στον ουρανό, τα χαρούμενα χρώματά του και η σύνδεσή του με τις αναμνήσεις από τα χρόνια της παιδικής αθωότητας του καθένα μας, δίνουν έναν αέρα αισιοδοξίας, μια αίσθηση περηφάνιας, έναν τόνο χαράς.
Τέλος, κρίναμε ότι, ως θέμα, είναι ευέλικτο για εικαστικές δημιουργίες.
Βεβαίως, τα παιδιά του DOWN θα κατασκευάσουν και αυτά τους δικούς τους χαρταετούς.

Όλα μαζί, έργα γνωστών ή άγνωστων αλλά πολύ φιλότιμων φίλων μας, θα εκτίθενται για μια εβδομάδα στο καφέ ΜΟΥΣΕΙΟ στο κτίριο της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ και, την Κυριακή 16 Μαρτίου, θα πουληθούν σε μια μεγάλη -όσο πιο μεγάλη γίνεται- γιορτή, σε συμβολικές τιμές, για την υποστήριξη των προσπαθειών και του έργου του συλλόγου.

ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
Όλοι όσοι εργαζόμαστε για τη διοργάνωση αυτής της προσπάθειας έχουμε αποφασίσει πως θα προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας χωρίς καμμία οικονομική επιβάρυνση για το σύλλογο.

Έχω την ελπίδα ότι όλοι οι φίλοι μου αλλά και όλοι οι δικοί σας γνωστοί και φίλοι, δεν θα είχαν αντίρρηση να συμβάλουν στην εκδήλωση, προσφέροντας έργα τους τα οποία θα κατασκευάσουν ακριβώς για αυτόν το σκοπό. Είμαι σίγουρη ότι με τον τρόπο αυτόν θα μοιραστούν τη χαρά της εθελοντικής προσφοράς και την ικανοποίηση της δικής τους συμβολής σε μια προσπάθεια κοινωνικής αλληλεγγύης.

Σας ευχαριστώ προκαταβολικά από καρδιάς και είμαι στη διάθεσή σας για ό,τι άλλο θα χρειαστείτε.

Περισσότερα στοιχεία εποικοινωνίας είναι φυσικά διαθέσιμα μέσω των lillyarvanitidou@hotmail.com,
gdoumbi@yahoo.gr ,
theophilidou@hotmail.com

κάστρα

Λυπάμαι το κορίτσι που ξέσκεπο τα βράδια

Από τη κλειδαρότρυπα

Σε βάζει στα όνειρα της

Και το πρωι υψώνει πόρτα πιο ψηλή

Και ανοίγει πάλι τρύπα

Ευχόμενο να μη τη δεις

Εκλιπαρώντας να τη ψάξεις

Σταγόνες μαύρης θάλασσας στολίζουν το λαιμό της

Κι ας εiν' τα μάτια σοβαρά

Πίσω τους άλλο έργο

Ταλέντο της πραγματικό να ξέρει να θυμάται

Και ν'αγνοεί τη θύμηση μαζεύοντας ρολόγια.

Ξεπλένοντας τη θύμηση ντύνεται την ημέρα.

MarIEl

Απαγορεύεται η αναδημοσίεση χωρίς την άδεια της μυστικοκρατώρισας!